حضرت اُم البنین(س)
حضرت اُم البنین(س)
مادر حضرت اباالفضل (ع) و همسر امیرالمؤ منین پس از شهادت حضرت فاطمه بود که به معرفی عقیل ، برادر حضرت امیر ، به همسری علی (ع) درآمد . نامش « فاطمه بنت حزام » ، از قبیله « بنی کلاب » و خواهر « لبید » شاعر بود . زنی بود با شرافت ، از خانواده ای ریشه دار و دلاور و نسبت به فرزندان حضرت زهرا نیز بسیار مهربان بود . ثمره ازدواج علی (ع) با او چهار پسر بود ، به نامهای : عباس ، جعفر ، عبدالله و عثمان ، که هر چهار فرزندش روز عاشورا در رکاب سیدالشهداء به شهادت رسیدند . 1
ام البنین ، پس از شهادت فرزندانش ، همه روزه به بقیع می رفت و بچه های عباس را نیز به همراه می برد و به یاد فرزندان شهیدش مرثیه و نوحه می خواند . زنان مدینه نیز به ندبه و نوحه سوزناک او جمع می شدند و می گریستند . اشعاری هم درباره عباس سروده بود . 2
وقتی زنان به ام البنین تسلیت می گفتند ، می گفت دیگر مرا « ام البنین » خطاب نکنید ، چرا که امروز دیگر آن فرزندانم نیستند و شهید شده اند :
لاتَدْعُوَنی وَیک اُم البَنینِ
تُذَکرِینی بِلُیوثِ العَرینِ
کانَتْ بَنونَ لی اُدعی بِهِم
وَالیومَ اَصبَحْتُ وَلا مِنْ بَنین …3
به این بانوی بزرگوار و مادر چهار شهید ، قبل از ولادت فرزندانش فاطمه می گفتند ؛ اما پس از آنکه دارای آن فرزندان شد ، « ام البنین » خطابش کردند ، یعنی مادر پسران . عباس 34 سال داشت ، عبدالله 25 سال ، عثمان 21 سال و جعفر 19 سال .
1- الکامل ، ابن اثیر ، ج 3 ، ص 333 ؛ ادب الطف ، ج 1 ، ص 72 .
2 - - سفینة البحار ، ج 1 ، ص 510 .
3- ریاحین الشریعه ، ج 3 ، ص 294 .